Bij migranten uit de Antillen is deze ook tamelijk hoog, maar bij (nazaten van) gastarbeiders uit Turkije en Marokko en migranten uit Suriname ligt deze rond de helft (zie tabel).  

Bij arbeidsmigranten uit Oost-Europa is het aandeel terugkeerders gemiddeld lager (29-56% per land vanaf 1995).

Bij asielmigranten is terugkeer naar het land van oorsprong zeer beperkt maar wel is er in de loop van jaren z.g. vervolg-emigratie naar andere landen, tot 35% na 30 jaar. Omdat veel asielmigranten minder dan 30 jaar geleden in Nederland aankwamen is de vervolg-emigratie als fractie van alle asiel-immigratie (veel) lager dan 35%; gemiddeld is deze geschat op 22-23% voor de hele periode.

Bij asielmigratie betekent de beperkte mate van vertrek dat deze relatief veel bijdraagt aan groei van de bevolking en het structurele beslag op woningen en voorzieningen.

In andere publicaties worden soms hogere vertrekfracties voor asielmigranten genoemd, maar daarbij zijn ook asielaanvragers inbegrepen die na meer dan 6 maanden worden afgewezen. Hier gaat het alleen om toegelaten asielmigranten (statushouders) die deels weer vertrekken, en dus geen structureel beroep meer doen op woningen en voorzieningen (zie ook Onderbouwing).

Bij vertrekcijfers voor asielmigranten moet het gaan om statushouders en niet om asielaanvragen