Bij asielmigratie is het aandeel in het totale migratiesaldo (ongeveer 52%) veel groter dan bij enkel kijken naar immigratie (16%). De marge is hier 44-62% vanwege de onzekerheid bij indirecte asiel-immigratie. Voor een vergelijking met het aandeel volgens CBS wordt verwezen naar de Onderbouwing. 

De bijdrage van Oost-Europese arbeiders aan het migratiesaldo valt ook groter uit dan dat voor immigratie (32% versus 14%). Bij de grootste immigratiecategorie van overige EU-landen (Rest Europa) wordt het migratiesaldo nu zelfs negatief (onder de 0-streep in Figuur 1). Het aandeel van internationale werkers/studenten (Rest buiten Europa) halveert. Het gezamenlijk aandeel van deze drie categorieën, met hoofdzakelijk arbeidsmigratie, valt terug naar 34% van het migratiesaldo.

Vergeleken met de hele periode vanaf 1950 is het aandeel voor zowel asiel- als arbeidsmigratie nu groter (zie Tabel 1). Dat komt  omdat migratiegolven bij de “historische” categorieën nu geen rol meer spelen en hun aandeel voor 2000-2022 dus veel kleiner is. Bij de asielmigratie vanaf 1980 speelt mee dat een groter deel valt binnen de hier beschouwde periode 2000-2022. 

In de periode vanaf 2000 is het aandeel van asiel in het migratiesaldo (ongeveer 52%) veel groter dan dat van categorieën met hoofdzakelijk arbeid als motief (34%).

Dit is in tegenspraak met de boodschap in de media dat asielmigratie veel minder belangrijk zou zijn dan arbeidsmigratie.